بومی جنوب غربی آسیا، یک درخت زراعی مهم اقتصادی است که عمدتاً در آب و هوای مدیترانه ای بین 28 تا 48 درجه شمالی و بین 20 تا 40 درجه شمالی، کالیفرنیا رشد می کند و نزدیک به 80 درصد از عرضه جهان را تولید می کند.
بادام سنگی شاهرودی که به عنوان آجیل رشد می کنند ممکن است به صورت خام، بلانچ شده یا برشته خورده شوند و معمولاً در شیرینی پزی استفاده می شوند.
در اروپا از بادام برای تهیه مارزیپان، خمیر شیرینی که در شیرینی ها و آب نبات استفاده می شود، و در آسیا بادام اغلب در گوشت، مرغ، ماهی و غذاهای گیاهی استفاده می شود.
بادام سرشار از پروتئین و چربی است و مقدار کمی آهن، کلسیم، فسفر و ویتامین های A، B کمپلکس و E را تامین می کند.
توصیف فیزیکی
درختان بادام برگریز با خوابی مقاوم هستند. درختان معمولاً 3 تا 4.5 متر (10 تا 15 فوت) بلند می‌شوند و وقتی گل می‌دهند بسیار زیبا هستند.
آنها گلهای معطر، پنج گلبرگ، صورتی روشن تا سفید از اواخر ژانویه تا اوایل آوریل در شمال استوا تولید می کنند.
گلها خود ناسازگار هستند و بنابراین برای تسهیل گرده افشانی متقابل با ارقام دیگر به گرده افشان حشرات نیاز دارند. میوه در حال رشد تا زمانی که به بلوغ نزدیک شود شبیه هلو است.
با رسیدن، پوشش بیرونی چرمی یا بدنه آن شکافته می شود، به سمت بیرون پیچ می خورد و گودال را تخلیه می کند.
علیرغم برچسب رایج، بادام ها آجیل واقعی نیستند، بلکه دانه هایی هستند که در یک پوشش میوه سخت محصور شده اند.
بادام تلخ و بادام شیرین ترکیب شیمیایی مشابهی دارند. هر دو نوع حاوی بین 35 تا 55 درصد روغن ثابت هستند و هر دو دارای آنزیم امولسین هستند که در حضور آب گلوکز تولید می کند.
بادام تلخ دارای آمیگدالین است که در بادام شیرین فقط به مقدار کمی وجود دارد و روغن بادام تلخ حاوی بنزآلدئید و اسید پروسیک (هیدروسیانیک) است.
