پس از رسیدن، مایه پنیر لاکتیکی اضافه می شود تا شیر یک کشک صاف و پیوسته را تشکیل دهد که سپس به مکعب های کوچک بریده می شود تا مواد جامد (پنیر) و مایعات (آب پنیر) از هم جدا شوند. مایه پنیر با آنزیم کیموسین، همانطور که ذکر شد، جزء طبیعی شیردان یا معده چهارم گوساله، بزغاله یا بره از شیر گرفته نشده است. برای حیوان، این آنزیم اساساً باعث می‌شود که شیر خورده شده به شکل پنیر مانندی در بیاید تا هضم کندتر انجام شود و مواد مغذی بیشتری جذب گوساله شود. جایگزین های مایه پنیر گوسفندی محلی را می توان در برخی منابع دیگر از جمله باکتری ها، قارچ ها و خار نیز یافت.
آب پنیر چدار کاله در نهایت با جدا کردن از طریق یک صافی یا پارچه پنیری از کشک خارج می شود و به شکل خاصی فشرده می شود. در جداسازی آب پنیر از کشک، جداسازی اجزای شیر از یکی یا دیگری وجود دارد. به عنوان مثال، در پنیر چدار، 97 درصد از لاکتوز – یک قند شیر، در آب پنیر است، در حالی که 96 درصد از کازئین – یک پروتئین شیر، در کشک خواهد بود. پنیر به دست آمده یک ماده غذایی با پروتئین بالا و لاکتوز کم است.
پنیرسازی می تواند یک سرگرمی باشد و می توان پنیرسازی آشپزخانه را انجام داد تا چیزهای جدید را امتحان کند، فرآیندهای مربوطه را یاد بگیرد و سپس از محصول لذت ببرد. اما برای کسانی که می‌خواهند کسب‌وکاری ایجاد کنند و بازارهایی را برای محصولات خود توسعه دهند، فرصت بیشتری وجود دارد. توسعه دانشگاه ایالتی میشیگان یک کارگاه پنیرسازی Artisan ارائه می دهد که تجربه عملی در ساخت پنیر را ارائه می دهد و در مورد تجارت پنیر چدار ورقه ای بحث می کند.
- منابع:
- تبلیغات:
