جمعیت آویشن در بازار تهران یافت می شود شامل گیاهان نر عقیم (M.-S.) است که گل های آنها، ماده (♀) همیشه دارای اندروسیوم کاهش یافته هستند و هرگز گرده تولید نمی کنند.
پاهای دیگر که به نام نر بارور (M.-F.) نامیده می شوند، حداقل در شرایط طبیعی همیشه به راحتی قابل تشخیص هستند: گل هایی که دارند. به طور کلی همه هرمافرودیت ها.
گلها پروتاندرو هستند. آنها شکوفا می شوند در حالی که اندام های زنانه آنها پذیرا نیستند: سبک رشد نکرده و تخمک ها نمی توانند بارور شوند.
در هوای خوب بساک آنها فوراً باز می شود و برای دو یا سه روز این گلها فقط برای تولید گرده عمل می کنند.
سپس پرچم ها خشک می شوند. تنها در این صورت استایل به بعد نهایی خود می رسد و گرده افشانی می شود.
با این حال، اگر از ابتدای دوره پذیرش گرده افشانی شود، لقاح خیلی مؤثر نیست، اما با این وجود به نظر می رسد از هر گونه گرده افشانی جدید جلوگیری می کند.
نتیجه این است که تعداد بذرهای تشکیل شده در هر گل اغلب کم است و به طور متوسط بین 0.2 تا 0.5 است. Proterandry لقاح بین دو گل از یک گیاه را رد نمی کند.
همچنین ممکن است همخونی (که اثرات آن به وضوح در گیاهان بالغ مشاهده شده است) تا حدودی مسئول بهره وری پایین M.-F باشد که منجر به تشکیل جنین های کم و بیش کشنده می شود.
در گلهای ♀، پذیرش از ابتدای دوره پس از گلدهی بهینه است، به طوری که M.-S. با وجود مساوی بودن همه چیزهای دیگر، دو تا سه برابر بیشتر از M.-F دانه تولید می کند.
با این حال، به نظر می رسد که اثرات افسردگی همخونی تا حد زیادی برای عقیمی مردان کافی است تا به عنوان یک مکانیسم دفاعی در برابر خودهمسری نیز توضیح داده شود.
تنها نتایج مطالعه فراوانی خود بارورسازی، که در حال حاضر در حال انجام است، امکان اطلاع از اعتبار این توضیح آخر را فراهم می کند.
در جمعیت Thymus vulgaris L. در جنوب فرانسه گیاهان نر استری یافت می شوند که گلهای آن هرگز گرده تولید نمی کنند. گلهای سایر گیاهان، که گفته می شود او نر بارور است، عموماً گرده تولید می کند.
این دو نوع گیاه حداقل در حالت وحشی به راحتی قابل تشخیص هستند.
